Ik draag meestal platte schoenen want ik vind dat gemakkelijk. Ook om te gaan werken want ik moet toch een stukje wandelen en heb geen zin in pijnlijke voeten.
Maar ik wou graag wat professioneler overkomen en dus besloot ik gisteren in plaats van mijn eeuwige sneakers toch eens een paar enkellaarsjes met een hakje uit de kast te halen. Niet al te hoog maar goed voor een eerste poging.
Alles was goed gegaan: ik had Léon zonder problemen afgezet aan de kribbe, ik was naar de bus gewandeld, van de bus naar de tram, van de tram naar mijn werk en er was nog geen pijntje te voelen. Dit werd een succes!
Tot ’s middags het noodlot toesloeg. Ik besloot naar beneden te gaan om een blikje uit de drankautomaat te halen. Ik was nog maar juist mijn bureau uit toen ik in het midden van de gang mijn voet voelde wegglijden en ja, daar ging ik de grond op.
Ik heb geen idee of iemand mij gezien heeft. Niemand is mij komen vragen of alles OK was en ook achteraf heeft niemand mij er op aangesproken maar wie weet wordt er nu achter mijn rug telkens gefluisterd: “dat is die één die eens hoge schoenen ging aandoen en dan plat op haar gezicht gaat, hahaha!”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten