Pagina's

donderdag 26 januari 2012

15 minutes of fame

Beroemd zijn, het is nooit echt een droom van mij geweest. Ik ben totaal niet fotogeniek en zie mezelf ook niet graag op film. Als er gefotografeerd of gefilmd wordt, probeer ik zo veel mogelijk afstand te houden. 15 minutes of fame, het is dus niet aan mij besteed.

Vandaag kwam mijn werk in het nieuws en kwam de RTBF een interview afnemen met onze directeur. Dat gebeurde in mijn bureau (dat ik deel met 2 collega's) want daar hangen verschillende posters van onze organisatie die blijkbaar voor een interessante achtergrond zorgen. Gelukkig werden we tijdens het interview "buitengesmeten" en was er dus geen kans dat ik in beeld zou komen.

Later op de dag kwam een Duitse TV-ploeg langs en werd er gekeken waar het interview deze keer zou worden opgenomen. Uiteraard werd ons bureau opnieuw overwogen. Eén van de mannen van die ploeg komt kijken en vraagt of ik dan in de achtergrond zou kunnen werken.

Euh, nee dank u. Buiten het feit dat ik sowieso niet gefilmd wil worden, zit ik met een verkoudheid. Een reuze verkoudheid. Het genre verkoudheid waardoor je je 's morgens uit je bed moet sleuren, je rotslecht en megamoe voelt, dan maar vlug wat gemakkelijke kleren aandoet en vooral niet in de spiegel kijkt want het kan toch alleen maar tegenvallen.

Gelukkig hebben ze uiteindelijk voor een andere locatie gekozen en werd er van mij verder niets verlangd. Zie je me al zitten in de achtergrond, al snotterend en niezend? Dat wil ik zelf de Duitse tv-kijker niet aandoen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten