Ongelofelijk wat kleuters allemaal onthouden en welke pavlovreacties ze bijgevolg kweken.
Ergens in november of december nam ik op een woensdag een dagje vrij. Om 11u50 stond ik aan de schoolpoort en om de verrassing compleet te maken, gingen Léon en ik frietjes samen eten.
Gisteren had ik de namiddag verlof en dus stond ik om 15u30 in de kou en de neerdwarrelende sneeuw voor de gesloten deur van de school. Na vijf minuten verkleumen ging de bel, mochten we naar binnen, de gang door en dan terug buiten op de speelplaats. Daar mochten we nog eens zeker vijf minuten koukleumen tot alle klassen buiten in de rij stonden en de directrice haar dagelijkse speech gehouden had (ja, het afscheid op de school van Léon is een heel tafereel, en niet noodzakelijk een dat ik geweldig vind). Daarna mocht ik eindelijk mijn zoon oppikken.
Bij het buitengaan wou ik naar huis, waarvoor we links moesten afslaan. Maar Léon wou liever naar rechts: richting frietjes...
(en toen ik hem eindelijk duidelijk had kunnen maken dat we geen frietjes gingen eten en hem de juiste richting uitgestuurd kreeg, begon hij achter een ijsje te vragen want met dit weer wil toch iedereen een ijsje!)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten