Oh jee! Ik was totaal onvoorbereid. Léon had ook nog nooit enige interesse in verkleden getoond dus hadden we thuis geen enkel soort kostuum liggen. Gelukkig kon ik ergens nog vlug een indianenpak lenen. Het was wel een heel gedoe om hem het te laten dragen maar kom, hij was verkleed. Ik had mijn job als mama gedaan.
Dit jaar ging ik het beter doen. Vorige week een beetje nagedacht, wat zitten zoeken op het internet en uiteindelijk besloten om voor een Rupsje Nooitgenoeg-pak te gaan. Léon is momenteel namelijk grote fan. (Dat hij eerst steevast boos op mij werd omdat ik voorlas dat de rups een cocon maakt en geen komkommer, nemen we erbij.)
Dit pak werd vandaag geleverd en door een blije Léon onmiddelijk gepast. Het is dindag. Hij moet het pak vrijdag pas aandoen. Kijk eens wat een voorbeeldige en goed voorbereide mama ik ben!
Of euhm, ... misschien toch niet helemaal... Vanmorgen vonden we namelijk alweer een briefje in de boekentas. Een briefje dat andere kinderen waarschijnlijk al vrijdag meekregen, Léon door omstandigheden pas op maandag. We stonden op het punt om te vertrekken en het briefje meldde dat het verkleedweek is en dat elke dag een andere dresscode geldt.
- maandag: een leuk hoofddeksel -> te laat
- dinsdag: 2 verschillende schoenen -> zei ik al dat we op het punt stonden te vertrekken? te laat dus
- woensdag: feestkledij -> Léon heeft echt geen feestkledij en ik heb geen tijd om iets bijeen te zoeken
- donderdag: pyama -> dit moet lukken (nu hopen dat Léon wil meewerken)
- vrijdag: kind mag kiezen -> JA! hiervoor zijn we helemaal klaar!
2 op 5: dat is gebuisd zeker?